Engelse vertaling blog met dank
aan Emilin Lap, lapvertalingen.nl

Pijltje naar rechts voor het
hele verhaal…

Pijltje naar links voor het
laatste nieuws!

11 + 18 september 2016
de Atelierroute Utrecht 2016,
zoon 1, zoon 2 èn zoon 3 zijn
van de partij op Wolvenburg,
(voormalige gevangenis)
Wolvenplein 27.

21 maart 2016
Missie (meer dan 😉 voltooid!

11 februari 2016
Jaaaaaaa we staan op: voordekunst.nl
tot 21 maart 2016,
check de site :

22 december 2015
Kerstvakantie. Zoon 3,
afgerond in gips. Maar natuurlijk
moet ook Jozua vereeuwigd.
In het nieuwe jaar gaan we dit via
crowdfunding, www.voordekunst.nl
mogelijk maken…
Uit de serie goede voornemens 😉
Hoe wordt het kerstfeest en
oud&nieuw in Ghana gevierd?
Veel mensen gaan naar de kerk.
Volgens Jozua is het een beetje
‘gek’ als je in Ghana ‘niets’
gelooft.
Er zijn meerdere religies, maar het
grootste gedeelte is christelijk.
In Ghana kan het allemaal, de
religies leven in vrede naast
elkaar en daarom kan er dus
bijvoorbeeld gewoon een Joods
nieuwjaar gevierd worden en
een Christen Alllaaah roepen.
In de kerken in Ghana wordt
flink gedanst en gezongen.
De Ghanezen houden van feestjes…
En als ze het doen, doen ze het
goed. De voorbereidingen voor
het kerstfeest beginnen vaak
al maanden van tevoren.
Het traditionele kerstavond
diner bestaat speciale gekookte
rijst met geit of kip stoofpotje
of soep. Dit wordt gegeten voor
de jaarlijkse kerstkerkdienst.
Alle vrienden en familieleden
maar ook ‘vreemden’ worden
uitgenodigd.
Veel mensen geloven dat feestjes
hen helpen de band met hun
voorouders te versterken.
Een traditioneel folk ritueel
in de kersttijd is het drinken
uit een beker en vervolgens ook
een deel van de inhoud op de
grond te gieten als een
symbolisch offer aan hun
voorouders.
Ook worden feesten gevierd
om al ‘het oude’ te zuiveren,
zodat de mensen het nieuwe jaar
in kunnen gaan met vertrouwen
en hoop.
“Afehyapa”* voor allemaal!
We gaan er wat moois van maken 🙂

*Gelukkig Nieuwjaar
(letterlijk: Jaar ontmoet goed)

25 maart 2015
Ik ben ik en jij bent jij, nu eens
kijken of we het geheel kunnen
verbinden…
De basisvorm, het ‘omgekeerde
ei’ is daar, hoe nu verder?
De tip van deze week is:
maak de grote vorm.
Vergeet dat je een portret maakt,
bekijk het geheel als een gebouw.
Geen neus, geen ogen, geen
mond, maar onderzoek de vorm
van alle kanten.  Waar ‘bol’ en
waar ‘hol’? Alles komt terecht.
We zijn er nog niet maar we
zijn onderweg…

11 maart 2015
Woensdagmiddag, 2e zitting.
Wat nu zo leuk is, Jozua is ook
geïnteresseerd in boetseren.
Samen aan de slag! Hij wil een
portret van zijn oma maken en
ik van hem natuurlijk…
Niet alleen kijken maar
ook voelen.
Met ogen dicht gaat dat soms
beter, gouden tip van ‘de juf’ 😉
Dat doet ze zelf namelijk ook
regelmatig. Gaandeweg zal er
dan ‘leven’ in het portret ontstaan.
Het wonder wat je niet kunt
‘maken’, maar vanzelf ontstaat.
En dat vergt tijd.
Die tijd gaan we er voor nemen,
geen haast… Heerlijk!

23 februari 2015
Tijd vliegt en ik vloog in
vliegende vaart mee, we zijn
inmiddels al weer in 2015
aanbeland…
Mijn ZevenZonenproject stond
even stil, maar dat gold niet
voor Sebastiaan en Amin.
Zij deden mee aan de Utrechtse
Atelierroute en stonden met
hun neus vooraan in het Aldo-
theater. Op dit moment staan
ze in het buurthuis Podium
Oost, dat vinden ze ook hart-
stikke leuk 🙂
Het goede nieuws van vandaag is
dat ik zoon 3 heb gevonden!
Zijn naam is Jozua en zijn
wortels liggen in Ghana. Het
duurde even, maar in de kunst
moet je geen haast hebben…
Ik ben bijzonder blij dat ik
weer zo’n prachtig model heb
gevonden. Wordt vervolgd!

18 februari 2015
Even affiches afgeven voor de
cursussen ‘beeldhouwen en
boetseren voor kinderen’ van
Marijke de Groot en mijzelf bij
basisschool de Notenboom.
Ik heb daar gedurende mijn
BIK-opleiding (Beroepskunste-
naars In de Klas) voor mijn stage
een aantal ‘kunstlessen’ gegeven.
Dat beviel wederzijds heel goed,
dus ik ben wat (lees veel) langer
gebleven dan oorspronkelijk
de bedoeling was.
Ik raakte even aan de praat met
meester Marcel en hij vroeg hoe
het metmijn ZevenZonenproject
ging. Mwoah… Dat stond al
een tijdje stil. ‘Weet jij toevallig
nog een geschikte kandidaat
voor zoon 3?’. ‘Jazeker, Jozua’,
antwoordde hij direct.
Het was al weer even terug
(eind 2013), maar Jozua
had bij de eerste lessenserie op
de Notenboom bij mij in de klas
gezeten. In die serie ging het
over vertaling van gevoel naar
vorm in de beeldhouwkunst.
We werkten met woordkaartjes,
de kinderen mochten een woord
kiezen waarmee zij dan aan het
boetseren gingen. Een abstract
of een figuratief beeld was de
missie. Ik herinnerde mij een
enthousiast jongetje dat hard
aan het werk was en mij vertelde
dat hij een oom had die kunste-
naar was en dat hij zelf ook wel
eens schilderde.
In mijn digitaal archief heb ik
zijn werk opgezocht, zie hier het
resultaat, hartstikke leuk!
Ik denk dat Jozua uit de serie
het woordje ‘blij’ heeft gekozen.
Dat woord past goed, zowel bij
de uitstraling van dit beeldje als
bij de uitstraling van Jozua zelf.
Wat mooi toch, van het een komt
altijd weer het ander.
‘De genius van het leven heet
Beweging’ (uitspraak van de
duitse dichter Julius Hammer).
Mijn ZevenZonenproject komt
weer in beweging en daar word
ik dan ook weer blij van!

31 december 2013
De digitale stilte (op deze
pagina..) duurde voort.
Druk met de BIK-opleiding
die ik ben begonnen
(zie ook Kunst&Kinderen).
Op de laatste dag van 2013
reliëf Anahita, de perzische godin
van de liefde en vruchtbaarheid
(in opdracht), voltooid.
Mooie afsluiting van het oude jaar.
Uiteindelijk komt het altijd weer
op de liefde neer… (en die kent
vele vormen).

Zoon 3 ga ik vast ontmoeten in het
nieuwe jaar. Zou hij nu vuurwerk
aan het afsteken zijn? Het knalt
weer behoorlijk in Utrecht…
Straks gaan we proosten op een
creatief, gezond en liefdevol 2014!

27 juni 2013
Het toefje slagroom op de taart,
het ZevenZonenproject in de
krant, hartstikke leuk!
En dan nu een digitale zomerstilte.
Daarna? Op zoek naar Zoon 3.
Hij loopt ergens rond, ik ben
benieuwd…

21 juni 2013
Sluitdatum van het ZevenZonen-
project op de crowdfundingsites
www.voordekunst.nl /
utrechtvoorcultuur.nl
Zoon 2 van het ZevenZonen-
project, Amin, is 100 % voor
de kunst! Met dank aan alle
ZevenZonenvriend(inn)en!
Het ZevenZonenproject in
stroomversnelling…
Cultureel makelaar Pieternel
Linssen vond het project mooi
aansluiten bij de Vrede van
Utrecht en dat is goed gezien.
Daarom staan Amin en
Sebastiaan staan tot en met
31 augustus op hun ‘levens-
grote’ sokkel met digitale
slideshow in de foyer op de
eerste verdieping van het
nieuwe spoedzorgcentrum
van het Diakonessenhuis
locatie Utrecht. Het was
even hard werken dat in
korte tijd te verwezenlijken.
Mede dankzij Stan Roncken,
ontwikkelaar en bouwer van
de levengrote sokkels en
bronsgieter Yakov Sala is
dat gelukt. Victoria!
Hasta la Paz siempre •
Tot altijd Vrede

21 Maart 2013
Het maken van een portret,
gaat in drie fases. De eerste
fase is klei. De tweede gips.
Deze fase gebruik ik ook als
werkfase. Gips biedt andere
bewerkingsmogelijkheden
door de hardheid van het
materiaal, wat bijvoorbeeld
prettig kan zijn bij het haar.
Amin ging in de winter van
klei naar gips. In de derde en
laatste fase gaat het portret
naar de bronsgieter.
Het materiaal brons is prachtig.
Het geeft verdieping en je
voelt letterlijk en figuurlijk
het verschil, brons is voor
de eeuwigheid.
Binnenkort gaan we proberen
via www.voordekunst.nl
Amin naar de 3e fase te loodsen…

22 december 2012
Kerstvakantie. Een laatste
modelsessie in 2012.
En dan een (digitale) winterstop.
Tijd voor bezinning en rust.
Een bijzondere tijd, het oude
jaar afsluiten om weer opnieuw
te beginnen. De kerstboom in
huis en versierd. Hoe komen
we eigenlijk bij deze traditie?
De Germanen versierden in
december groene takken met
rode appeltjes als teken van
vruchtbaarheid.
Ze vierden hiermee dat de
dagen vanaf eind december
weer langer werden.
Het vruchtbare seizoen was
in aantocht! Later is dit
Germaanse feest door de kerk
omgevormd tot het kerstfeest,
waarbij we de geboorte van
Jezus van Nazareth vieren.
Zowel christenen als moslims
beschouwen Jezus als de messias
die bij het einde der tijden naar
de aarde terug zal keren. Beiden
geloven dat Jezus de zoon is van
de maagd Maria (of Maryam in
de islam). Christenen zien Jezus
van Nazareth echter als de zoon
van God, terwijl moslims Isa
(zoals Jezus door moslims wordt
genoemd) vooral zien als een
belangrijke profeet.
Ook bij Amin staat de kerstboom
vertelt hij. Een kerstboom met
ballen maar zonder piek, waarom
weet hij eigenlijk niet. Waarom
wel weet ik eigenlijk ook niet.
Sommige mensen zeggen dat
onze piek nog steeds lijkt op de
kerstster, anderen vinden de piek
meer lijken op een doorspieste
appel vanuit de Germaanse
wintertraditie.
Amin krijgt geen cadeautjes met
kerst, maar wel geld voor vuurwerk.
Ook het afsteken van vuurwerk is
ooit begonnen met de Germanen.
Dit deden ze om de kwade geesten
van het voorbije jaar weg te jagen
en nieuwe geesten te verwelkomen.
Zowel Amin als Sebastiaan kunnen
niet wachten. Vuurwerk afsteken
is zo ongeveer wel het leukste wat
je kunt doen (al zien de meeste
moeders dat anders…).
Na 21 december 2012 is het weer
22 december geworden. Gelukkig
niet het einde der tijden…
Hopelijk mogen we op die
prachtige aarde nog lang en
gelukkig al onze feesten vieren!

1 december 2012
De beeldende kunst kent geen
onderwerp. Het idee is dus niet
het namaken van een kop maar
juist het ‘loskomen’ daar van.
‘Als je iets wilt pakken, moet je
het heel even loslaten. Als je iets
wilt loslaten, moet je het heel
even pakken.’
(Lao-Tse, chinees filosoof)
De basis voor alle kunst is vrijheid.
Vertrouwen heb je daar dan ook
voor nodig…
We komen ‘daar’ wel Amin,
so stand tall and stay cool!

21 november 2012
Woensdagmiddag, 1 week later
dan oorspronkelijk gepland, komt
Amin met Sebastiaan mee naar
huis. Vorige woensdag was er met
school een voetbaltoernooi en dat
gaat natuurlijk voor (2e plaats!).
Eerst lekker lunchen, dan naar het
atelier. Amin blijkt een geduldig
en gezellig model. Na een paar
rondjes draaien op het plateau met
wieltjes waar de ‘modelstoel’ op
staat is de eerste schets gemaakt.
De kop is er af!
Maar ‘af’ nog lang niet natuurlijk.
De (lange) zoektocht van mij naar
een stukje van Amin is begonnen…

November 2012
Het armatuur is weer schoon en
klaar voor een nieuw avontuur.
Het begint allemaal met een
kubus. Hierin consequent
getraind door Tim Bouwhuis.
Waarom een kubus?
De kubus is het fundament waar-
vandaan je kunt gaan bouwen.
Deze basis geeft rust. En vanuit
rust kan je tot beweging komen.
Op zoek naar richtingen, vlakken,
verbindingen.

27 oktober 2012
Op bezoek bij Amin. Toestemming
aan zijn moeder vragen of Amin
mee mag doen met mijn project.
Amin wil wel, nu nog hopen dat
Amin ook mag.
Best spannend. Samen met mijn
zoon Sebastiaan op pad. We vallen
met onze neus in de boter, het is
vandaag Schapenfeest.
Wat is Schapenfeest? Het wordt
mij uitgelegd. Ook nog even
opgezocht. Dit feest wordt gevierd
ter nagedachtenis aan de profeet
Ibrahim die bereid was zijn zoon
te offeren in opdracht van God.
Gelukkig heeft een engel dat
voorkomen, het mes sneed
niet en een ram mocht de plaats
innemen van de zoon.
Het Schapenfeest is het Grote
feest en op deze dag worden
door moslims het schapenvlees
gezamenlijk gegeten en/of
gedeeld met armen, buren,
familieleden. Sommige moslims
vieren het drie, sommigen vier
dagen. Het feest herinnert een
moslim er aan dat hij bereid dient
te zijn om alles op te offeren voor
God, zoals Ibrahim zijn zoon
wilde opofferen.
Wanneer Sebastiaan en ik rond
half 3 de woning binnenkomen
zitten er al een paar familieleden
in de woonkamer. De tafel is
gevuld met lekkere zoete hapjes.
Ik krijg een heerlijk kopje koffie
met slagroom. Een gezellig
gastvrij onthaal.
De moeder van Amin en ik wisselen
ervaringen uit over de scholen en
onze zonen. Een andere wereld,
een andere geschiedenis, maar wel
herkenning en gelijke ervaringen.
Amin en Sebastiaan blijken allebei
van school gewisseld en in beide
gevallen door toedoen van hun
moeder. De moeders willen het
beste voor hun zonen (al zien de
zonen dat misschien op sommige
momenten anders…).
Helemaal vrolijk vertrekken
Sebastiaan en ik een dik uur later.
Ik, gelukkig met de toestemming
voor het modelzitten van Amin.
Sebastiaan, blij met zijn extra
zakje snoep wat hij bij het
afscheid ook nog heeft mee-
gekregen.
Halverwege november gaan we
beginnen, hartstikke leuk!

Utrecht, 24 september 2012
Mijn project ‘ZevenZonen’

Waarom?
Portretteren in klei is mijn passie,
geen ontsnappen aan. Ik heb een
zoon die in 2012 ‘opnieuw
geboren’ is. In brons dit keer.
Hij is Nederlands, met een vleugje
Indisch bloed. De zoektocht om
(een stukje van) zijn wezen in klei
te vertalen, was niet gemakkelijk
maar wel fascinerend.

Het portretteren van kinderen
is een enorme uitdaging, hun
verhaal moet nog verteld worden.
En wat bepaalt het verloop van
dat verhaal? Hoe ze er uit zien?
Hun karakter? Hun talenten?
Waar ze geboren werden?
Zo veel verschillen.
Zo veel overeenkomsten.
Ieder een ander verhaal, maar
waarschijnlijk met veel gelijke
wensen en dromen.

Nederland (en Utrecht waar ik
woon) is een culturele smeltkroes.
Ik vind dat een verrijking, alleen
al vanwege de kruiden en etens-
waren die de Nederlandse keuken
kleur geven.
Zoals wellicht overal op de wereld
kan het samengaan van verschil-
lende culturen voor onbegrip en
wrijving zorgen.
Maar wrijving geeft ook warmte.
Die warmte hoop ik weer te
geven in mijn 7 portretten van
7 Utrechtse zonen – allen met
verschillende wortels.

Mijn wens is dit ZevenZonen-
project uiterlijk 2017 in brons
te voltooien. Een warm samen-
gaan van alle culturen is
wellicht de mooiste wens.
Mijn zoon Sebastiaan is zoon
nummer 1.
In november wil ik beginnen met
zoon nummer 2: Amin Belyandouz,
zijn oorspronkelijke wortels zijn
Marokkaans.

Joan Wamsteeker